Anlatırken seni birden bozulur diksiyonum
Gittiğin o günden beri kâbuslarım bitmiyodur
Ahlaksız bir kargaşa ortasında kayboluruz
Sonra biter tüm filmler sen gidersin ay tutulur
Belki bir derde bir deva bulunur ardından serinler damarlar, ezilir yalanlar
Utanmicak aynalar ve kalanlar bir daha asla acı çekmeyecek
Hatta gülümseyecek dudaklar
Gel gelelim bana hasret çöker birden
Bir de rezaletin tırmandığı yokuşlardan umutlar yuvarla
Vücudumda büyük izler taşıyorken gözlerimde erozyon var
Betimleyen hiç bir cümlem güzel olmaz
Ölümden hüzün olmak
Bir yudumda sarhoş olmak kadar imkansızdır artık şimdi tekrar aşık olmak
Acına bağışıklık kazanmak, giderek azalmak
Tükenmek, yok olmak, boğulmak ancak bu son olcak
Bana bilmediğim bir şey anlat (Anlat!)
Yorgun düştüm en başından anlat (Anlat lan!)
Yeter bu kaçıncı imtahan bak
Yangının tam ortasında yakınmadan yanmaktan bıkmak (Bıkmak!)
Tüm şarkılar ahmak. Gözlerinin ertesinde doğru yoldan sapmak
İnancımı bir kenara bırakmak ve sonrasında her cümlene tapmak
Cennetinde yanmak
